Francesco Foggia

aus Wikipedia, der freien Enzyklopädie
Zur Navigation springen Zur Suche springen
Francesco Foggia

Francesco Foggia (* 1604 in Rom; † 8. Januar 1688 ebenda) war ein italienischer Komponist des Barock.

Leben[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]

Foggia war Knabensopran am Collegium Germanicum der Jesuiten in Rom[1] und Schüler von Antonio Cifra, Giovanni Maria Nanino und Paolo Agostini.[2] Danach war er vermutlich am Hof des bayerischen Kurfürsten Maximilian I. in München und danach auch in Wien angestellt. Später war er an verschiedenen Kirchen Roms als Organist tätig. Von Oktober 1634 an war er für zwei Jahre an der Kapelle von Santa Maria in Trastevere, von Dezember 1636[3] bis 1662 wird er als Kapellmeister der Patriarchalbasilika San Giovanni in Laterano genannt.[4] Im Jahr 1667 gab er als Kapellmeister der Basilika San Lorenzo in Damaso einen Sammelband Psalmodia Vespertina heraus, der einen Querschnitt seines Schaffens enthielt, und der Psalmen, Magnificats und Marienantiphonen enthält.[5] Von 1677 bis zu seinem Tod war er Kantor an der Patriarchalbasilika Santa Maria Maggiore in Rom, sein Sohn Antonio Foggia folgte ihm im Amt nach. Francesco Foggia, der in Rom mehrere Kapellmeistertitel auf Lebenszeit erhielt, gilt als letzter großer Vertreter der Römischen Schule[6] und einer der einflussreichsten römischen Kapellmeister des 17. Jahrhunderts.[7] Er starb hochgeehrt in Rom.[2]

Werke (Auswahl)[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]

  • Beatus ille servus, 4-stimmige Motette für Männerchor und b.c., Braun-Peretti Bonn 1984
  • Beatus vir qui timet dominum, Manuskript in Düben-Sammlung, Verlag C. Hofius Ammerbuch, 2007
  • Celebrate o fideles (1646), Manuskript in Düben-Sammlung
  • Cessate, deh, Cessate für Sopran und b.c., Cantio Sacra, Bd. 38, hrsg. von Rudolf Ewerhart, Verlag Edmund Bieler Köln 1976
  • Confitebor tibi domine, Manuskript in Düben-Sammlung, Verlag C. Hofius Ammerbuch, 2007
  • David fugiens a facie Saul, Oratorium[8]
  • De valle lacrimarum für Solostimme und b.c., Cantio Sacra, Bd. 28, hrsg. von Rudolf Ewerhart, Verlag Edmund Bieler Köln
  • Dixit Dominus Domino meo, Verlag C. Hofius Ammerbuch, 2007
  • Domine quinque talenta, Manuskript in Düben-Sammlung
  • Egredimini addicte Christi nomini, Manuskript in Düben-Sammlung
  • Eccelsi lumini cultures, Manuskript in Düben-Sammlung
  • Exultantes et laetantes, Manuskript in Düben-Sammlung
  • Gaudete jubilate o gentes, Verlag C. Hofius Ammerbuch, 2007
  • Hodie apparuerunt voluptates, Manuskript in Düben-Sammlung
  • Laetamini cum Jerusalem, Manuskript in Düben-Sammlung
  • Laeta nobis refulget dies, Manuskript in Düben-Sammlung
  • Laetantes canite diem laetitia, Manuskript in Düben-Sammlung, Verlag C. Hofius Ammerbuch, 2008
  • Laetatus sum in his, Manuskript in Düben-Sammlung
  • Laudate Dominum omnes gentes, Manuskript in Düben-Sammlung, Verlag C. Hofius Ammerbuch, 2007
  • Laudate Pueri Dominum, Verlag C. Hofius Ammerbuch, 2007
  • Magnificat zu 5 Stimmen und b.c.
  • Magnificat concertata con instromenti di 6 tono für 9-stimmigen Chor und Instrumente, Verlag C. Hofius Ammerbuch, 2007
  • Quare suspiras in dolore anima mea, Manuskript in Düben-Sammlung
  • Serve bone et fidelis
  • Tobiae oratorium, Oratorium[8]
  • Victoria Passionis Christi, Oratorium[8]
  • Lataneien und geistliche Lieder zu zwei, drei, vier und fünf Stimmen. Opus Quartum, Band 5 der Gesamtausgabe
  • Sein Schaffen für das Oratorium. Daniele, David fugiens a facie Saul, Tobiae, Turbabuntur impii terrore, Victoria Passionis Christi, Trompetenkonzert. Band 20 der Gesamtausgabe.

Literatur[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]

  • Carl Fassbender: Francesco Foggia (1604-1688): Untersuchungen zu seinem Leben und zu seinem Motettenschaffen, Dissertation Bonn 1980
  • Saverio Franchi: Foggia, Francesco. In: Fiorella Bartoccini (Hrsg.): Dizionario Biografico degli Italiani (DBI). Band 48: Filoni–Forghieri. Istituto della Enciclopedia Italiana, Rom 1997, als Geburtsjahr 1603.
  • Gunther Morche: Francesco Foggia: Sein Beitrag zur konzertierenden Motette, in: Musica e musicisti nel Lazio, Fondazione Giovanni Pierluigi da Palestrina, Palestrina 1998
  • Otto W. Eckle: Francesco Foggia (1603-1688). Sein Schaffen für das Oratorium. Teil 1: Analysen. Opus, Frankfurt am Main 2013, ISBN 978-3-934263-02-4. Teil 2: Darstellung der Manuskripte in Partitur. Opus, Frankfurt am Main 2013, ISBN 978-3-934263-03-1. Zugleich Dissertation Johann Wolfgang Goethe-Universität Frankfurt am Main 2013.

Weblinks[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]

Einzelnachweise[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]

  1. Biographie von Giacomo Carissimi im Goldberg Magazine (Memento vom 5. Dezember 2008 im Internet Archive)
  2. a b Konzertprogramm der CappellAntiqua (Memento vom 29. September 2007 im Internet Archive)
  3. Geoffrey Webber: Italian music at the Court of Queen Christina, S. 6 Online-Version (PDF; 107 kB), abgerufen am 11. Juli 2013
  4. Titelblatt des Orgelwerks Celebrate o fideles in der Düben-Sammlung der Uppsala Universitet, abgerufen am 11. Juli 2013
  5. „Rekonstruktion“, CD-Rezension auf klassic.com, abgerufen am 11. Juli 2013
  6. Die Papstbasilika Santa Maria Maggiore, abgerufen am 11. Juli 2013
  7. Melanie Wald: «Sic ludit in orbe terrarum aeterna Dei sapientia» – Harmonie als Utopie. Untersuchungen zur Musurgia universalis von Athanasius Kircher, S. 199
  8. a b c Xavier Daufi: Estudi dels oratori de Frances Queralt (1740-1825), Dissertation Barcelona 2001, S. 69 (Online-Version (PDF), abgerufen am 11. Juli 2013)