Inguschische Sprache

aus Wikipedia, der freien Enzyklopädie
Dies ist eine alte Version dieser Seite, zuletzt bearbeitet am 7. März 2016 um 19:18 Uhr durch Kelykz (Diskussion | Beiträge) (→‎Literatur). Sie kann sich erheblich von der aktuellen Version unterscheiden.
Zur Navigation springen Zur Suche springen
Inguschisch

Gesprochen in

Inguschetien (Russische Föderation)
Sprecher ca. 240.000
Linguistische
Klassifikation
Offizieller Status
Amtssprache in Inguschetien Inguschetien (neben Russisch)
Sprachcodes
ISO 639-1

ISO 639-2

inh

ISO 639-3

inh

Inguschisch (dunkelgrün) im Umfeld der Nordostkaukasischen Sprachfamilie

Die inguschische Sprache (Eigenbezeichnung: ГIалгIай мотт / Ğalğaj mott [ʁalʁaj mott]) wird von fast 240.000 Menschen gesprochen, vor allem in der autonomen Republik Inguschetien (Russische Föderation). Sie ist eng mit dem Tschetschenischen verwandt, so dass sich die Sprecher beider Sprachen in gewissem Maße untereinander verstehen können. Beide Sprachen bilden die Untergruppe der weinachischen Sprachen innerhalb der nachischen Sprachgruppe. Die Sprache wird seit 1938 mit dem kyrillischen Alphabet geschrieben.

Sprachliche Charakteristiken

Das Inguschische ist durch eine große Zahl an Vokalen und Konsonanten charakterisiert. Unter den Konsonanten gibt es neben Ejektiven auch Uvulare und Pharyngale.

Es handelt sich um eine Ergativsprache mit insgesamt 8 Kasus, außerdem verfügt die Sprache über ein System von 6 Nominalklassen.

Am Verb werden die grammatikalischen Kategorien Tempus, Aspekt, Modus, Numerus und Klasse markiert, jedoch keine Person.

Wortschatz

Im inguschischen Wortschatz gibt es viele Entlehnungen aus dem Russischen, aber auch aus dem Arabischen, Persischen und Türkischen u. a.

Textprobe[1]

ЮСТАРА ЛАТТА БОКЪО ЯЦ (наьна мотт дегIабоалабира наькъех)

У. ДУДАРОВ

Тахан, вайна ма харра, гIалгIай школашка дешар хьехалга эрсий меттала оттадаь, дIахьош да. ГIалгIай меттала алхха ГIалгIай мотти, литературеи, дына бовхамаши мара хьехац. Таханарча гIалгIай халкъа а метта а хьалага, цар хьашташка диллача из нийса да, кхоачам болаш да. Вай кхетаде деза гIалгIай алфавит эрсий графика ларда тIа хилар дешархошта дикка аьттув луш долга. [...]

Einzelnachweise

  1. aus der Zeitung Serdalo auf www.ingushetiya.ru (3. September 2002)

Literatur

  • Bol'šaja Sovetskaja Ėnciklopedija (Große Sowjetische Enzyklopädie). 3. Auflage.
  • R. I. Dolakova: Ingušskij jazyk. In: Jazyki narodov SSSR. Bd. 4. Moskau 1967. (auf Russisch)
  • Françoise Guerin: Description de l'ingouche: parler du centre nord du Caucase. LINCOM Europa, München 2001.
  • Partchieva, Para et Guérin, Françoise, Parlons tchétchène-ingouche, éditions L'Harmattan, Paris, 1997.
  • Zaurbek K. Mal'sagov: Grammatika ingušskogo jazyka. Čečeno-ingušskoe knižnoe izdatel'stvo, Groznyj 1963. (auf Russisch)
  • Johanna Nichols: Ingush. In: Rieks Smeets (Hrsg.): The Indigenous Languages of the Caucasus. Bd. 4, S. 79–145. Caravan Books, Delmar (New York) 1994.

Siehe auch:

  • Der Fischer Weltalmanach 2007, S. 399.

Weblinks

Wiktionary: Inguschisch – Bedeutungserklärungen, Wortherkunft, Synonyme, Übersetzungen