Kościół Franciszkanów w Przemyślu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Franciszkanów w Przemyślu
A-428 z dnia 06.06.1983[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Miejscowość

Przemyśl

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Marii Magdaleny
i MB Niepokalanej

Wezwanie

św. Marii Magdaleny
i MB Niepokalanej

Wspomnienie liturgiczne

22 lipca, 8 grudnia.

Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie

św. Wincentego

Cudowne wizerunki

Matki Bożej Niepokalanej, Chrystusa Miłosiernego

Położenie na mapie Przemyśla
Mapa konturowa Przemyśla, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Franciszkanów w Przemyślu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Franciszkanów w Przemyślu”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Franciszkanów w Przemyślu”
Ziemia49°46′52,76″N 22°46′14,07″E/49,781322 22,770575
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kościół św. Marii Magdaleny i Matki Bożej Niepokalanej i przylegający do niego klasztor franciszkanów – kompleks sakralny znajdujący się w Przemyślu przy ulicy Franciszkańskiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Według tradycji pierwsi franciszkanie pojawili się w Przemyślu w 1237. Użytkowali oni nieistniejący kościół św. Piotra przy ul. Katedralnej. Pierwszą własną świątynię zakon wzniósł w 1378, którą poświęcił franciszkanin biskup Eryk de Winsen. W 1638 została w znacznym stopniu zniszczona przez pożar. Odbudowa trwała do 1658, w nowym kształcie kościół przetrwał do poł. XVIII wieku, kiedy zdecydowano o rozbiórce i budowie nowej świątyni, która istnieje do dziś. Budowę trwającą 24 lata (1754–1778), wspierali hojnie biskup przemyski i lwowski Wacław Hieronim Sierakowski oraz wojewoda kijowski Franciszek Salezy Potocki. Kościół konsekrował biskup Józef Tadeusz Kierski w dniu 19 lipca 1778. W 1864 w kościele wybuchł pożar, w wyniku którego dokonano obniżenia dachu, usunięto sygnaturkę, przemurowano fasadę i zmniejszono wieże. Kolejne prace remontowe i konserwatorskie prowadzone były w latach 1918–1930 oraz 1974–1987.

Do początku lat 30. XX wieku klasztor przemyski (tak jak inne franciszkańskie konwenty na Podkarpaciu) podlegał prowincji we Lwowie[2], a następnie został podporządkowany prowincji w Krakowie[3].

Cudowny Obraz Matki Bożej Niepokalanej

Fasada[edytuj | edytuj kod]

Przed fasadą znajdują się trzy rzeźby przypisywane lwowskiemu artyście Fabianowi Fesingerowi z II poł. XVIII wieku[potrzebny przypis] (swego czasu Tadeusz Mańkowski przypisywał ich Sebastianowi Fesingerowi[4]). Przedstawiają one Najświętszą Maryję Pannę Niepokalanego Poczęcia oraz po bokach bł. Jana Dunsa Szkota i św. Idziego. Na górnej części fasady znajduje się polichromia Koronacja Matki Bożej. Pod nią napis w języku łacińskim Domine De Tuis Donis Oferimus Tibi („Panie z Twoich darów ofiarujemy Tobie”). Nad wejściem do kościoła znajduje się malowidło przedstawiające gołębicę (symbol Ducha Świętego) oraz napis In Honorem B. Mariae Immaculatae („Na cześć Niepokalanej”). W lewej części fasady umieszczono wizerunki bł. Jakub Strzemię oraz Jana z Bytomia. W prawej części biskupa przemyskiego Eryka de Winsen oraz bł. Bonawentury z Potenzy.

Wnętrze[edytuj | edytuj kod]

Prezbiterium[edytuj | edytuj kod]

Ołtarz główny zaprojektowany został przez lwowskiego architekta i rzeźbiarza Piotra Polejowskiego. Centralnym elementem ołtarza jest cudowny obraz Matki Bożej Niepokalanej z przełomu XVI/XVII wieku. Nad nim umieszczono obraz Śmierć św. Marii Magdaleny. W ołtarzu znajdują 4 duże rokokowe rzeźby wykonane przez [5]: św. Piotra, św. Pawła, bł. Jana Dunsa Szkota i bł. Idziego z Asyżu} oraz figury kobiece, alegorie Wiary i Nadziei. W bocznych ścianach ołtarza głównego wiszą obrazy przedstawiające modlitwę św. Franciszka (prawa strona) oraz bł. Jakub Strzemię Adorujący Najświętszy Sakrament (lewa strona). W prezbiterium znajdują się portrety głównych darczyńców budowy kościoła: abp Wacława Hieronima Sierakowskiego (1775) oraz Sebastiana i Wawrzyńca Morskich (1778), a także obraz z wizerunkiem biskupa Eryka de Winsen (1775).

Obraz Chrystusa Miłosiernego - XVI/XVII wiek

Nawa Główna[edytuj | edytuj kod]

W nawie głównej znajdują się dwa ołtarze: św. Antoniego i św. Franciszka. Po lewej stronie widoczna ambona (1778), dłuta Piotra Polejowskiego, z figurą stojącego na globusie św. Franciszka, wygłaszającego kazanie do ptaków i płasko rzeźbioną sceną kazania św. Franciszka do ryb.

Śmierć zakonników franciszkańskich na rynku w Przemyślu w roku 1498

Nawa Prawa[edytuj | edytuj kod]

W nawie tej znajduje się kaplica Pana Jezusa Miłosiernego, którą zbudowano w 1911 w miejscu, gdzie znajdował się magazyn sprzętów kościelnych. Pracami kierował architekt przemyski Stanisław Majerski. Ołtarz ten z konsekrował 4 lutego 1912 biskup sufragan przemyski Karol Józef Fischer. W kaplicy umieszczono XVII wieczny (lub starszy) obraz Chrystusa Miłosiernego. Na filarach znajdują się także ołtarze św. Walentego i bł. Jakuba Strzemię. W tylnej części nawy fresk przedstawiający śmierć zakonników franciszkańskich w rąk żołnierzy Stefana III Wielkiego hospodara mołdawskiego w roku 1498.

Oblężenie miasta przez wojska Jerzego II Rakoczego w 1657 i procesja z relikwiami św. Wincentego

Nawa Lewa[edytuj | edytuj kod]

W nawie tej znajdują się ołtarze św. Maksymiliana Kolbego nad którym umieszczono obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy w otoczeniu rokokowych figur aniołów. Na filarach widoczne są ołtarze św. Wincentego i Przemienienia Pańskiego. W bocznej ścianie fresk przedstawiający przekazanie obrazu Chrystusa Miłosiernego (z prawej nawy) do kościoła przez Augustyna Ulińskiego w 1770 roku. W tylnej części fresk przedstawiający oblężenie miasta przez wojska Jerzego II Rakoczego w 1657 i cudowne ocalenie za wstawiennictwem św. Wincentego.

Chór i organy[edytuj | edytuj kod]

W chórze rokokowe rzeźby: Dawida grającego na harfie oraz aniołów z różnymi instrumentami. Znajdują się tam organy z drugiej poł. XVIII wieku, początkowo posiadające trakturę mechaniczną oraz wyposażone w 14 głosów, obsługiwanych przez jeden manuał. W 1928 zostały rozbudowane poprzez skompletowanie starych głosów, dobudowanie trzech nowych głosów, rozbudowanie kontuaru do dwóch manuałów z pedałem oraz umieszczenie silnika elektrycznego z dmuchawą i nowego miecha. Instrument po rozbudowie posiadał dwa 17 głosowe manuały. W 1949 dokonano gruntownej przebudowy: rozdzielono szafę organową na dwie części a kontuar umieszczono na środku chóru, zmieniono trakturę instrumentu z mechanicznej na elektropneumatyczną, dobudowano 7 nowych głosów (łącznie 24).

Zakrystia[edytuj | edytuj kod]

W zakrystii na sklepieniu fresk Zesłanie Ducha Świętego, na ścianach: św. Franciszkek głoszący kazanie przed papieżem, Zapalenie serc śś. Fraciszka i Klary ogniem Miłości Bożej, Zapalenie serc śś. Fraciszka i Dominika ogniem Miłości Bożej, św. Antoni z Malaspino, św. Józef z Kupertynu, bł. Salomea, św. Kinga.

Polichromie[edytuj | edytuj kod]

Na sklepieniach można zobaczyć liczne freski: Zwiastowanie NMP, Bóg Ojciec, Oko Opatrzności, Chóry aniołów, Adoracja rzeszy świętych, Ecce Homo, św. Franciszek na tronie Lucyfera, Adoracja Krzyża, Wizja św. Antoniego Padewskiego, Święci franciszkańscy, Wniebowzięcie Matki Bożej, Cud św. Antoniego, Kazanie św. Antoniego.

Przy dekoracji malarskiej kościoła współpracowali mistrz Stanisław Stroiński oraz jego współpracownik Tomasz Gertner[6].

Relikwie św Wincentego[edytuj | edytuj kod]

Relikwie św. Wincentego trafiły do kościoła w XVI wieku. Według podania za jego przyczyną Jerzy II Rakoczy odstąpił od oblężenia miasta w 1657, co przedstawia fresk w lewej nawie. W ostatnią niedzielę sierpnia Franciszkanie odprawiają uroczystą liturgię, po której wraz z mieszkańcami wychodzą na ulice miasta niosąc jego relikwie. Urząd Miasta organizuje w tym czasie tzw. Wincentiadę - święto patrona miasta.

Zakonnicy[edytuj | edytuj kod]

Niekompletna lista gwardianów konwentu (klasztoru) franciszkanów w Przemyślu:

Galeria[edytuj | edytuj kod]

  • Tablica fundacyjna z roku 1640 w zewnętrznej ścianie kościoła
    Tablica fundacyjna z roku 1640 w zewnętrznej ścianie kościoła
  • Przekazanie obrazu Chrystusa Miłosiernego w 1770
    Przekazanie obrazu Chrystusa Miłosiernego w 1770
  • Wizerunek biskupa Eryka z Winsen w prezbiterium
    Wizerunek biskupa Eryka z Winsen w prezbiterium
  • Widok z ulicy Franciszkańskiej
    Widok z ulicy Franciszkańskiej
  • Rzeźby Fesingera przed wejściem do kościoła
    Rzeźby Fesingera przed wejściem do kościoła
  • Biskup Sierakowski portret w prezbiterium
    Biskup Sierakowski
    portret w prezbiterium

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
  2. ↑ a b Schematismus Universi Venerabilis Cleri saecularis et regularis Dioecesis Premisliensis rit. lat. pro Anno Domini 1931. Przemyśl: 1931, s. 180.
  3. ↑ a b Schematismus Universi Venerabilis Cleri saecularis et regularis Dioecesis Premisliensis rit. lat. pro Anno Domini 1934. Przemyśl: 1934, s. 183.
  4. ↑ Tadeusz Mańkowski: Fesinger Sebastian. [w:] Polski Słownik Biograficzny. T. VI, zesz. 30. Kraków : Nakładem Polskiej Akademii Umiejętnjśći, 1948, s. 425.
  5. ↑ Piotr Krasny, Jakub Sito: "Pan Piotr Polejowski snycyrz lwowski" i jego dzieła w kościele Franciszkanów w Przemyślu, s. 180–182.
  6. ↑ Dworzak A., Genialny twórca czy zmyślny przedsiębiorca? Studium z problematyki twórczości wielkich warsztatów artystycznych na Rusi Koronnej w XVIII wieku [w] MASKA, Kraków, Nr 12 (grudzień 2011), s. 133. [dostęp 2017-02-08]
  7. ↑ Cathalogus Universi Cleri Dioecesani Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1829). Przemyśl: 1829, s. 88.
  8. ↑ Cathalogus Universi Cleri Dioecesani Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1830). Przemyśl: 1830, s. 99.
  9. ↑ Cathalogus Universi Cleri Dioecesani Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1831). Przemyśl: 1831, s. 72.
  10. ↑ Cathalogus Universi Cleri Dioecesani Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1832). Przemyśl: 1832, s. 76.
  11. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1833). Przemyśl: 1833, s. 65.
  12. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1834). Przemyśl: 1834, s. 70.
  13. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1835). Przemyśl: 1835, s. 71.
  14. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1836). Przemyśl: 1836, s. 71.
  15. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1837). Przemyśl: 1837, s. 74.
  16. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1838). Przemyśl: 1838, s. 68.
  17. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1839). Przemyśl: 1839, s. 61.
  18. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1840). Przemyśl: 1840, s. 65.
  19. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1841). Przemyśl: 1841, s. 71.
  20. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1842). Przemyśl: 1842, s. 78.
  21. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1845). Przemyśl: 1845, s. 83.
  22. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1846). Przemyśl: 1846, s. 85.
  23. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1853). Przemyśl: 1853, s. 97.
  24. ↑ W ewidencji kościelnej diecezji przemyskiej zapisywany w języku łacińskim jako „Florentinus Głobiński”. Niekiedy zapisywany też jako „Florian Głobiński”.
  25. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1855). Przemyśl: 1855, s. 97.
  26. ↑ Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1857. Lwów: 1857, s. 309.
  27. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1857). Przemyśl: 1857, s. 88.
  28. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1858. Lwów: 1858, s. 215.
  29. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1858). Przemyśl: 1858, s. 86.
  30. ↑ Tu został wymieniony Karol Burdziński. Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1859. Lwów: 1859, s. 232.
  31. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1859). Przemyśl: 1859, s. 83.
  32. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1860. Lwów: 1860, s. 235.
  33. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1860). Jasło: 1860, s. 93.
  34. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1861. Lwów: 1861, s. 350.
  35. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1862. Jasło: 1861, s. 96.
  36. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1862. Lwów: 1862, s. 364.
  37. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1863. Lwów: 1863, s. 374.
  38. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1864. Lwów: 1864, s. 381.
  39. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1865. Lwów: 1865, s. 393.
  40. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1866. Lwów: 1866, s. 405.
  41. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1866. Jasło: 1865, s. 180.
  42. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1867. Jasło: 1866, s. 180.
  43. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1868. Jasło: 1867, s. 183.
  44. ↑ Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868. Lwów: 1868, s. 518.
  45. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1869). Jasło: 1868, s. 184.
  46. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1869. Lwów: 1869, s. 324.
  47. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870. Lwów: 1870, s. 332.
  48. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1871. Lwów: 1871, s. 335.
  49. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1872. Lwów: 1872, s. 320.
  50. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1873. Lwów: 1873, s. 319.
  51. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1874). Jasło: 1873, s. 190.
  52. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1874. Lwów: 1874, s. 345.
  53. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1875). Jasło: 1874, s. 192.
  54. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1875. Lwów: 1875, s. 345.
  55. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1876, Lwów 1876, s. 352 [zarchiwizowane z adresu 2016-11-11].
  56. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1877), Jasło 1876, s. 203.
  57. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1877. Lwów: 1877, s. 340.
  58. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1878). Jasło: 1877, s. 210.
  59. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1878. Lwów: 1878, s. 324.
  60. ↑ W Szematyzmach do 1881 określany jako „Franciszek Kuś”.
  61. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1879). Jasło: 1878, s. 211.
  62. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1879. Lwów: 1879, s. 315.
  63. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1880). Jasło: 1879, s. 213.
  64. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1880. Lwów: 1880, s. 318.
  65. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1881). Jasło: 1880, s. 215.
  66. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1881. Lwów: 1881, s. 321.
  67. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1882). Jasło: 1881, s. 215.
  68. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1882. Lwów: 1882, s. 322.
  69. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1883). Przemyśl: 1882, s. 227.
  70. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1883. Lwów: 1883, s. 326.
  71. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1884). Przemyśl: 1883, s. 237.
  72. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1884. Lwów: 1884, s. 304.
  73. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1885. Przemyśl: 1884, s. 238.
  74. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1885. Lwów: 1885, s. 304.
  75. ↑ W Szematyzmie zapisany jako „Apolinary Szymczykiewicz”.
  76. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1886. Przemyśl: 1885, s. 238.
  77. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1886. Lwów: 1886, s. 304.
  78. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1887). Przemyśl: 1886, s. 238.
  79. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1887. Lwów: 1887, s. 304.
  80. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1888). Przemyśl: 1888, s. 248.
  81. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1888. Lwów: 1888, s. 304.
  82. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1889). Przemyśl: 1888, s. 262.
  83. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: 1889, s. 336.
  84. ↑ Ponownie wybrany w 1889. Kronika. Kapituła prowincjalska. „Kurjer Lwowski”. Nr 224, s. 4, 14 sierpnia 1889. 
  85. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1890). Przemyśl: 1889, s. 262.
  86. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1890. Lwów: 1890, s. 336.
  87. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1891. Przemyśl: 1890, s. 280.
  88. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1891. Lwów: 1891, s. 336.
  89. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1892). Przemyśl: 1891, s. 278.
  90. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1892. Lwów: 1892, s. 336.
  91. ↑ Kronika. Zmiany w zakonie OO. Franciszkanów. „Kurjer Lwowski”. Nr 217, s. 3, 5 sierpnia 1892. 
  92. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1893. Przemyśl: 1892, s. 265.
  93. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1893. Lwów: 1893, s. 336.
  94. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1894. Przemyśl: 1894, s. 265.
  95. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1894. Lwów: 1894, s. 336.
  96. ↑ Według innego źródła na kongregacji 8 stycznia 1894 gwardianem w Przemyślu został wybrany o. Samuel Rajss. Kronika. „Gazeta Przemyska”. Nr 4, s. 4, 14 stycznia 1894. 
  97. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1895. Przemyśl: 1895, s. 264.
  98. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1895. Lwów: 1895, s. 336.
  99. ↑ Ponownie wybrany w 1895. Kronika. Na konwencie. „Gazeta Lwowska”. Nr 197, s. 3, 29 sierpnia 1895. 
  100. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1896. Przemyśl: 1896, s. 258.
  101. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1896. Lwów: 1896, s. 336.
  102. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1897. Przemyśl: 1896, s. 258.
  103. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1897. Lwów: 1897, s. 336.
  104. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1898. Przemyśl: 1897, s. 258.
  105. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 402.
  106. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1899. Przemyśl: 1898, s. 258.
  107. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 402.
  108. ↑ Benigny Chmura - prowincjał przełomu wieków. franciszkanie.pl, 2009-04-01. [dostęp 2020-06-03].
  109. ↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”. Nr 132, s. 3, 13 czerwca 1899. 
  110. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1900. Przemyśl: 1899, s. 261.
  111. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 402.
  112. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1901. Przemyśl: 1901, s. 261.
  113. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 402.
  114. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1902. Przemyśl: 1901, s. 261.
  115. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 427.
  116. ↑ W ewidencji kościelnej diecezji przemyskiej zapisywany w języku łacińskim jako „Johannes a Capistr. Warchał”.
  117. ↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”. Nr 153, s. 3, 6 lipca 1902. 
  118. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1903. Przemyśl: 1902, s. 275.
  119. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 427.
  120. ↑ W ewidencji kościelnej diecezji przemyskiej zapisywany w języku łacińskim jako „Casimirus Siemaszkiewicz”.
  121. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1904. Przemyśl: 1903, s. 288.
  122. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 427.
  123. ↑ Kronika. Z zakonu oo. Franciszkanów. „Dziennik Polski”. Nr 37, s. 2, 23 stycznia 1904. 
  124. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1905. Przemyśl: 1904.
  125. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 426.
  126. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1906. Przemyśl: 1905, s. 289.
  127. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 435.
  128. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1907. Przemyśl: 1906, s. 289.
  129. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 435.
  130. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1908. Przemyśl: 1907, s. 290.
  131. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 435.
  132. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1909. Przemyśl: 1908, s. 290.
  133. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 478.
  134. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1910. Przemyśl: 1909, s. 301.
  135. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 478.
  136. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1911. Przemyśl: 1910, s. 300.
  137. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 498.
  138. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1912. Przemyśl: 1911, s. 307.
  139. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 497.
  140. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1913). Przemyśl: 1912, s. 274.
  141. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 552.
  142. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1914). Przemyśl: 1913, s. 279.
  143. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 553.
  144. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1915. Wiedeń: 1915, s. 1039.
  145. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1916. Wiedeń: 1916, s. 988.
  146. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1917). Przemyśl: 1916, s. 260.
  147. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1917. Wiedeń: 1917, s. 1020.
  148. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 1078.
  149. ↑ Elenchus Cleri Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1924. Przemyśl: 1924, s. 108.
  150. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri saecularis et regularis Dioecesis Premisliensis rit. lat. pro Anno Domini 1928. Przemyśl: 1928, s. 178.
  151. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri saecularis et regularis Dioecesis Premisliensis rit. lat. pro Anno Domini 1929. Przemyśl: 1929, s. 178.
  152. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri saecularis et regularis Dioecesis Premisliensis rit. lat. pro Anno Domini 1930. Przemyśl: 1930, s. 178.
  153. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1935. Przemyśl: 1935, s. 127.
  154. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1937. Przemyśl: 1937, s. 186.
  155. ↑ Andrzej Deptuch, Wiesław Banach. Spotkania. Rozmowa z o. Andrzejem – cz. 8. „Słówko”. Nr 12, s. 4, 22 marca 1998. Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Sanoku. 
  156. ↑ Zmiana gwardiana w sanockim klasztorze o. Franciszkanów. Zbigniew Kubit: Sercem pozostanę w Sanoku. esanok.pl, 2016-07-01. [dostęp 2016-08-25].
  157. ↑ Wspólnota zakonna. przemysl.franciszkanie.pl. [dostęp 2020-06-03].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_Franciszkanów_w_Przemyślu&oldid=71697715”