Pałac Sejmu Stanów Pomorskich

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pałac Sejmu Stanów Pomorskich
Symbol zabytku nr rej. A-810 z 18.06.1954[1]
Ilustracja
Pałac Sejmu Stanów Pomorskich, jedna z siedzib Muzeum Narodowego w Szczecinie
Państwo

 Polska

Miejscowość

Szczecin

Adres

Staromłyńska 27, 70-561 Szczecin

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

barok

Architekt

Gerhard Cornelius van Wallrawe

Inwestor

Fryderyk Wilhelm I

Kondygnacje

4

Rozpoczęcie budowy

1726

Ukończenie budowy

1729

Ważniejsze przebudowy

1885–1888, 1926–1927

Właściciel

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Położenie na mapie Starego Miasta w Szczecinie
Mapa konturowa Starego Miasta w Szczecinie, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Pałac Sejmu Stanów Pomorskich”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Pałac Sejmu Stanów Pomorskich”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pałac Sejmu Stanów Pomorskich”
Położenie na mapie Szczecina
Mapa konturowa Szczecina, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Pałac Sejmu Stanów Pomorskich”
Ziemia53°25′41,16″N 14°33′16,96″E/53,428100 14,554711

Pałac Sejmu Stanów Pomorskich (Dom Ziemiaństwa, Landeshaus) – gmach przy ul. Staromłyńskiej 27 w Szczecinie zbudowany w latach 1726–1729 na zlecenie króla pruskiego Fryderyka Wilhelma I. Projekt budowli wykonał niemiecki architekt Gerhard Cornelius van Wallrawe, a pracami budowlanymi kierowali: Hans J. Reinecke i J.H. Trippel. Autorem rzeźb umieszczonych na fasadzie był Barthelémy Damart.

Budynek wykonany został w stylu północnego, klasycyzującego baroku. Posiada ozdobny tympanon z herbem króla Prus umieszczonym na tle panoplii oraz z dwiema rzeźbami – personifikacjami: Roztropności (postać ze zwierciadłem i wężem) i Sprawiedliwości (z wagą i mieczem). Poniżej – tuż nad wejściem – umieszczono herb Pomorza. Taki układ herbów nie był przypadkowy – miał on podkreślać podporządkowanie Pomorza królowi Prus. Urodę budowli zwiększa boniowana elewacja, ozdobne opaski okienne oraz misterna balustrada balkonu i zewnętrznych schodów. Przestrzeń poddasza ograniczają połacie dachu mansardowego.

Budynek został wzniesiony z przeznaczeniem na siedzibę sejmiku pomorskich stanów ziemskich. W latach 1885–1888 gmach uległ rozbudowie (wybudowano wówczas dodatkowe skrzydło, a istniejące od strony ul. Staromłyńskiej – przedłużono). W latach 1926–1927 budynek został odrestaurowany i zaadaptowany na siedzibę muzeum. Salę posiedzeń byłego Sejmu Stanów przekształcono w salę wystawową.

Obecnie w pałacu mieści się Galeria Sztuki Dawnej Muzeum Narodowego w Szczecinie.

Wystawy stałe[edytuj | edytuj kod]

  • Złoty wiek Pomorza. Sztuka na dworze książąt pomorskich w XVI i XVII wieku – na ekspozycji prezentowane są dzieła sztuki powstałe na dworze Gryfitów,
  • Sztuka na Pomorzu od XIII do XVII wieku – wystawa przedstawia przykłady pomorskiego malarstwa, rzeźby i rzemiosła artystycznego, powstałego w okresie od chrystianizacji do reformacji Pomorza. Eksponaty reprezentują sztukę późnoromańską, gotycką, manierystyczną i wczesnobarokową.
  • Rzemiosło artystyczne (srebro, ceramika) – kolekcja wyrobów złotniczych powstałych od średniowiecza do secesji
  • Malarstwo europejskie od XVI do początku XX wieku – zajmująca trzy sale wystawa prezentuje bogatą panoramę nowożytnego malarstwa europejskiego od późnego renesansu po wczesny modernizm. Wystawa obejmuje twórczość artystów z Niemiec, Holandii i Włoch, w tym wielu twórców z obszaru Pomorza.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 122 [dostęp 2018-10-26].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Białecki (red.), Encyklopedia Szczecina, Uniwersytet Szczeciński. Instytut Historii. Zakład Historii Pomorza Zachodniego, Szczecin 1999, ISBN 83-87341-45-2.
  • Przewodnik po Szczecinie, Wydawnictwo „XIII Muz”, Szczecin 1999, ISBN 83-908898-3-8.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]