Pomnik Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pomnik Marii Skłodowskiej-Curie
ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Data odsłonięcia

5 września 1935

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Pomnik Marii Skłodowskiej-Curie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Pomnik Marii Skłodowskiej-Curie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pomnik Marii Skłodowskiej-Curie”
52,21579°N 20,98466°E/52,215790 20,984660

Pomnik Marii Skłodowskiej-Curie – pomnik z 1935 roku[1], znajdujący się na skwerze na rogu ul. Wawelskiej i Skłodowskiej-Curie przy budynku dawnego Instytutu Radowego[2]. Przedstawia polską dwukrotną noblistkę Marię Skłodowską-Curie[2], odkrywczynię radioaktywnych pierwiastków radu i polonu.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Został zaprojektowany przez Ludwikę Nitschową[1]. Powstał na polecenie prezydenta Warszawy Stefana Starzyńskiego. W pobliskim parku znajduje się drzewo, które Skłodowska sama posadziła[2]. Autorka tego dzieła poznała noblistkę przed I wojną światową, uczęszczając w Paryżu na jej wykłady[3].

Pierwowzór pomnika, przedstawiający Marię Curie w pozycji siedzącej, zgarbioną nad książką, powstał w 1932 roku[2]. Ostateczna wersja przedstawia noblistkę w marszu, z pochyloną głową i podbródkiem opartym na zgiętej dłoni, w pozie zamyślenia[2]. Pomnik odlano w firmie Bracia Łopieńscy i uroczyście odsłonięto 5 września 1935[4]. Wykonany z brązu monument ma ok. 3 metry wysokości[2]. Na cokole widnieje napis „Marji / Skłodowskiej-Curie / Stolica / 1935”[2].

Pomnik przetrwał niemiecką okupację. Dopiero w czasie powstania warszawskiego został uszkodzony. Na ramieniu, plecach i piersi widać ślady po kulach, będące efektem wykorzystywania go jako cel strzelecki przez żołnierzy RONA[3]. W 1997 roku Urząd Dzielnicy Ochota sfinansował konserwację pomnika, ślady po kulach pozostawiono dla upamiętnienia jego wojennych losów. Przy jego ponownym odsłonięciu po renowacji wzięli udział przedstawiciele ambasad Wielkiej Brytanii i Francji.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Józef Kazimierski: Dzieje Ochoty. Państwowe Wydawn. Naukowe, 1973-01-01. [dostęp 2015-10-16]. (pol.).
  2. a b c d e f g Darcy: Pomnik Marii Skłodowskiej-Curie / pomnik / Ludwika Nitschowa. PUSZKA / warszawska mapa street artu i sztuki publicznej. [dostęp 2015-10-16].
  3. a b Pomnik Marii Skłodowskiej-Curie. Wszystko o Warszawie. [dostęp 2015-10-16].
  4. Małgorzata Dubrowska, Andrzej Sołtan: Brązownictwo warszawskie w XIX i XX wieku. Od Norblina do Łopieńskich. Warszawa: Wydawnictwo DiG, 1999, s. 140. ISBN 83-7181-084-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]