grammatophylacium

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

grammatophylacium (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, n[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ grammatophylacium grammatophylacia
Genitiv grammatophylaciī grammatophylaciōrum
Dativ grammatophylaciō grammatophylaciīs
Akkusativ grammatophylacium grammatophylacia
Vokativ grammatophylacium grammatophylacia
Ablativ grammatophylaciō grammatophylaciīs

Worttrennung:

gram·ma·to·phy·la·ci·um

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: Ort zur Aufbewahrung von öffentlichen Schriften; Archiv

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen γραμματοφυλάκιον (grammatophylakion→ grc oder γραμματοφυλακεῖον (grammatophylakeion→ grc[1]

Sinnverwandte Wörter:

[1] archivum

Beispiele:

[1] „Solet et sic, ne eo loci sedeaut, quo in publico instrumenta deponuntur, archivo forte vel grammatophylacio.“ (Ulp. dig. 48,19,9,6)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „grammatophylacium“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 2959.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis, Auxiliantibus et alliis et curatoribus fundationis Rockerfellerianae. 6. Band, 2. Teil G – Gytus, Teubner, Leipzig 1925–1934, ISBN 3-322-00000-1, „grammatophylacium“ Spalte 2174.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis, Auxiliantibus et alliis et curatoribus fundationis Rockerfellerianae. 6. Band, 2. Teil G – Gytus, Teubner, Leipzig 1925–1934, ISBN 3-322-00000-1, „grammatophylacium“ Spalte 2174.
  2. Theodor Mommsen, Paul Krüger (Herausgeber): Corpus iuris civilis. stereotype 15. Auflage. Volumen Primum: Institutiones, Digesta, Weidmann, Berlin 1928 (Internet Archive), Seite 865–866.