Jezioro Sieleckie

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jezioro Sieleckie
Staw Sielecki, Staw w Parku Sieleckim, Jezioro Węgrzyna
Ilustracja
Widok z południowo-wschodniego krańca jeziora na północ. Widoczny budynek znajdujący się pod adresem ul. Sobieskiego 100
Położenie
Państwo

 Polska

Lokalizacja

Warszawa

Wysokość lustra

84,3 m n.p.m.

Wyspy

dwie

Morfometria
Powierzchnia

0,7851 ha

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Sieleckie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Sieleckie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Sieleckie”
Ziemia52°11′55″N 21°02′27″E/52,198611 21,040833
Multimedia w Wikimedia Commons

Jezioro Sieleckie[1][2][3], Staw Sielecki[1], Staw w Parku Sieleckim[4] lub Jezioro Węgrzyna[5] – zbiornik wodny na warszawskim Mokotowie, na terenie parku Sieleckiego.

Położenie i charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Zbiornik wodny leży po lewej stronie Wisły, w stołecznej dzielnicy Mokotów, na obszarze MSI Sielce, na terenie parku Sieleckiego[6]. W pobliżu przebiegają ulice: Jana III Sobieskiego, Władysława Hańczy, Józefa Węgrzyna, Zbyszka Cybulskiego, Chełmska i Sielecka[6]. W bezpośrednim sąsiedztwie południowo-zachodniego brzegu znajduje się budynek pod adresem ul. Sobieskiego 100[6], który w czasach PRL był we władaniu radzieckich służb dyplomatycznych[7].

Zbiornik wodny położony jest na obszarze zlewni Kanału Głównego „A”[1]. Od południa wpada do niego Kanał Sielecki, który uchodzi na wschód w północnej części i płynie dalej krytym kolektorem[1][6]. Staw jest wydłużony w kierunku północ–południe[8][6]. Na jego terenie zlokalizowane są dwie wyspy[6][5]. Nad brzegami rosną duże topole[8].

Zgodnie z ustaleniami w ramach „Programu Ochrony Środowiska dla m.st. Warszawy na lata 2009–2012 z uwzględnieniem perspektywy do 2016 r.” jezioro położone jest na wysoczyźnie, a jego powierzchnia wynosi 0,7851 ha[4]. Według numerycznego modelu terenu udostępnionego przez Geoportal lustro wody zbiornika znajduje się na wysokości 84,3 m n.p.m.[6] Identyfikator MPHP to 130936606[6].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Jezioro było częścią założonego przez Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1775 roku parku krajobrazowego[9]. Zbiornik wodny był jego dominantą[5]. Od 1820 roku park był częścią posiadłości belwederskiej[9]. W tym czasie jezioro posiadało trzy wyspy, a także liczne mostki[9]. W 1863 roku w okolicy zbiornika wodnego rozpoczęto hodowlę jedwabników[9]. W 1916 roku obszar został włączony do Warszawy[8]. Teren parku powoli ulegał dewastacji, jego części uległy zniszczeniu w czasie I wojny światowej, a w czasie II wojny światowej w wyniku powstania warszawskiego[5]. Renowację parku, a także stawu, przeprowadzono w latach 60. XX w. według projektu Longina Majdeckiego[9][8].

Według stanu wiedzy z 1921 roku staw był częścią zaniedbanego parku, do którego wstęp był zabroniony. Występowały tu bardzo licznie ważki m.in. należące do rodzajów Pyrrhosoma, Somatochlora i Calopteryx[10]. Wśród innych występujących tu zwierząt spotkać można było karpia, trębacza i żyworódkę pospolitą[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Łukasz Szkudlarek, Analiza powierzchniowa zlewni. Charakterystyka i ocena funkcjonowania układu hydrograficznego, ze szczególnym uwzględnieniem systemów melioracyjnych na obszarze m.st. Warszawy wraz z zaleceniami do Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m.st. Warszawy i planów miejscowych [online], 2015, s. 20–21, 29–32 [dostęp 2020-11-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-22].
  2. ↑ Biuro Naczelnego Architekta Miasta. Miejska Pracownia Planowania Przestrzennego i Strategii Rozwoju, Opracowanie ekofizjograficzne do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m. st. Warszawy, Warszawa 2006, s. 33 [dostęp 2020-11-28] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  3. ↑ Zdzisław Biernacki: IV. Geomorfologia i wody powierzchniowe. W: Wisła w Warszawie. Warszawa: Biuro Zarządu m.st. Warszawy, Wydział Planowania Przestrzennego i Architektury, Opracowanie graficzne, druk i oprawa: Dom Wydawniczy ELIPSA, 2000, s. 57. ISBN 83-907333-7-4. [dostęp 2020-11-28].
  4. ↑ a b Rada m.st. Warszawy: Załącznik tekstowy i tabelaryczny do Programu ochrony Środowiska dla miasta stołecznego Warszawy na lata 2009–2012 z uwzględnieniem perspektywy do 2016 r.. bip.warszawa.pl, 21 października 2010. [dostęp 2020-11-28]. (pol.).
  5. ↑ a b c d Anna Różańska, Parki warszawskie. Przemiany układów kompozycyjnych, Warszawa: Katedra Sztuki Krajobrazu Wydział Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, 2012, s. 78–80.
  6. ↑ a b c d e f g h Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Geoportal krajowy. geoportal.gov.pl. [dostęp 2020-11-28].
  7. ↑ Warszawska nieruchomość będzie wydana Polakom? "Rosjanie nie mają do niej tytułu prawnego". dziennik.pl, 2016-10-27. [dostęp 2020-11-28].
  8. ↑ a b c d Zielona Warszawa, Park Sielecki [online] [dostęp 2020-11-28].
  9. ↑ a b c d e Barbara Petrozolin-Skowrońska (red.), Encyklopedia Warszawy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 619, ISBN 83-01-08836-2.
  10. ↑ a b Stanisław Michał Sumiński, Szymon Tenenbaum, Przewodnik zoologiczny po okolicach Warszawy, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, 1921, s. 35–36.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jezioro_Sieleckie&oldid=71920956”