Giovanni Arcolani

aus Wikipedia, der freien Enzyklopädie
Dies ist eine alte Version dieser Seite, zuletzt bearbeitet am 4. Juli 2015 um 14:48 Uhr durch Kolja21 (Diskussion | Beiträge) (Normdaten korrigiert). Sie kann sich erheblich von der aktuellen Version unterscheiden.
Zur Navigation springen Zur Suche springen

Giovanni Arcolani (Ionnis Herculani) (* um 1390; † 1458 oder 1484) wirkte von 1412 bis 1427 in Bologna. Zunächst lehrte er Logik, später Moral, und war schließlich Professor der Chirurgie und der Medizin (1412–1427). Anschließend arbeitete er auch in Padua und Ferrara.[1] Seine Lehre stützt sich auf die arabischen Autoren wie Rhazès und Avicenna, die er ausgiebig kommentierte.

Er schrieb unter dem Titel Practice eine Abhandlung der Chirurgie, die 1483 in Venedig veröffentlicht wurde. Diese Arbeit ist der Grund dafür, dass er als einer der Pioniere der Kieferchirurgie betrachtet wird. Außer einer Beschreibung zur Füllung von Karies mit Blattgold enthält sein Buch Stiche der benutzten Instrumente.

Er starb in Ferrara, nach einigen Quellen um 1458[2], nach anderen 1484.[1]

An einigen Hochschulen gehörten seine Kommentare zu Rhazès und Avicenna zur Pflichtlektüre, so ab 1508 an der Universität Wittenberg.[3]

Gedruckte Werke (Auswahl)

  • Abū Bakr Muḥammad ibn Zakarīyā Rāzī: Liber nous ad Almansorem (cum expositione Silani de Nigris). Zwölf Auflagen zwischen 1480 und 1504.
  • Expositio in primam fen quarti Canonis Avicennae De febribus. 14 Auflagen zwischen 1489 und 1496.
  • Ionnis Herculani Expositio in primam fen quarti Canonis Avicenne. Vier Auflagen zwischen 1496 und 1512.
  • Joannis Herculani Expositio in priam fen quarti Canonis Auicẽne. Sechs Auflagen zwischen 1496 und 1519.
  • Expositio in primam fen quarti Canonis Avicenne. Acht Auflagen zwischen 1506 und 1512.
  • Expositio perutilis in primam Fen quarti canonis Avicennae. Zwei Auflagen 1518.
  • Practica Jo. Arcu. Cum duplici tabula; Excellentissimi ta[m] theorice q[uam] practice physicorum principis Joa[n]nis Arculani, opus doctissimum, in nonum Rasis ad Regem Almansore[m] librum, medicis omnibus perq[uam] necessarium; Jndice bipartito, abunda[n]tissimo, facillimo, ac ingeniosissimo addito. Drei Auflagen 1524.
  • Io. Arculani Omnes, qui proximis seculis scripserunt, medicos longe excellentis opera, quibus... omnium morborum & symptomatum... causas & remediorum praesisia exponit, partium quoq situ & constitutione demonstratis. Zwei Auflagen 1540.
  • Opera, quibus... omnium morborum & symptomatum... causas & remediorum praesidia exponit, partium quoque situ & constitutione demonstratis. Zwei Auflagen 1540.
  • Commentaria in nonum librum Rasis ad regem Almansorem... Accedit ejusdem opusculum De fluxibus alvi suo loco restitutus: quo nihil adhuc extat a quoquam ea de re aut doctius aut exactius conscriptum. Vier Auflagen 1542.
  • De febribus: Ioannis Herculani in Avicennae quarti Canonis Fen primam dilucida, atque optima expositio. 1552.
  • Lucidissima Ioannis Arcolani Veronensis In nonum Raxis ad Regem Almansorem librum expositio Practica universalis, a capite usque ad pedes Medicis omnibus tam teoreticae quàm practicae exercendis perquàm necessaria. 1553.
  • Lucidissima... In nonum Raxis ad regem Almansorem librum expositio. Practica universalis, a capite usque ad pedes. 1553.
  • De balneis omnia quae extant apud Graecos, Latinos, et Arabas, tam medicos quam quoscunque cȩterarum artium probatos scriptores: qui vel integris libris, vel quoque alio modo hanc materiam tractaverunt: nuper hinc inde accurate conquisita& excerpta, atque in unum tandem hoc volumen redacta. Vier Auflagen 1553.
  • Practica... particularium morborum omnium. Zwei Auflagen 1557.
  • Practica Ioannis Arcvlani veronensis particvlarivm morborvm omnivm, qui sanè vniuersos, qui proximo seculo im medicina scripsere, longe antecellit. Dum enim his suis Commentarijs, nonum librum Rasis ad Almansorem regem accuratius explicat, partium corporis humani anatomen, morbos, symptomata, causas, ac signa, ea claritate pertractat: medendi vero rationem atq# remedia ea arte eáq# copia docet, vt nullum aliud opus medicinae exercendae addictis, hoc vno esse videatur vtilius. Quod quidem magna diligentia cum probatis exemplaribus collatum, # plurimis locis emendatum, multo ornatius, quàm antea, denuo imprimendum curauimus. Instrumenta vero chirurgica, quæ in opere, hic, illic ab authore citantur, ea sunt ad finem secundi indicis depicta. Non desunt enim indices duo, alter quidem rerum ac vocum scitu dignarum, alter vero capitulorum operis totius. 1557.
  • In Avicennae quarti Canonis Fen primam, in qua de febribus agitur, perspicua, atque optima explicatio. Nunc diligentius, quam antea unquam recognita, ac mendis innumeris expurgata... Vier Auflagen 1559 und 1560.
  • Practica... particularium morborum omnium, in qua partium corporis humani anatome, morbi, symptomata, causae, ac signa, atque omnino universa medendi ratio, et remedia. Drei Auflagen 1560.
  • De febribus... in Avic[ennae] quarti Canonis fen primam dilucida atque optima expositio, nunc denuo accuratissime expurgata, ac duplici Avicennae textu exornata, altero antiquo, quem sequutus est Arculanus. Zwei Auflagen 1560.
  • Practica Ioannis Arculani... particularium morborum omnium: magna diligentia cum probatis exemplaribus collata, et plurimis locis emendata Ioannis Marinelli... opera... Indices duo insunt. 1560.

Weblinks

Einzelnachweise

  1. a b Christian Gottlieb Jöcher: Allgemeines Gelehrten-Lexicon. Band 5. 1784. Spalte 1032.
  2. U. Weisser: The Influence of Avicenna on Medical Studies in the West. In: Encyclopaedia Iranica, 15. Dezember 1987 (Online-Version vom 18. August 2011).
  3. Wolfgang Uwe Eckart: Geschichte, Theorie und Ethik der Medizin. Springer, 2013. ISBN 978-3642349720. S. 95.