NGC 4384
Galaxie NGC 4384 | |
---|---|
Aufnahme des Hubble-Weltraumteleskops | |
AladinLite | |
Sternbild | Großer Bär |
Position Äquinoktium: J2000.0, Epoche: J2000.0 | |
Rektaszension | 12h 25m 12s[1] |
Deklination | +54° 30′ 22″[1] |
Erscheinungsbild | |
Morphologischer Typ | Sa/P[2] |
Helligkeit (visuell) | 12,7 mag[2] |
Helligkeit (B-Band) | 13,6 mag[2] |
Winkelausdehnung | 1′,3 × 1′,0[2] |
Flächenhelligkeit | 12,8 mag/arcmin²[2] |
Physikalische Daten | |
Rotverschiebung | 0,008382 ± 0,000023[1] |
Radialgeschwindigkeit | 2513 ± 7 km/s[1] |
Geschichte | |
Entdeckung | Wilhelm Herschel |
Entdeckungsdatum | 2. April 1791 |
Katalogbezeichnungen | |
NGC 4384 • UGC 7506 • PGC 40475 • CGCG 269-55 • MCG +9-20-168 • IRAS 12227+5446 • Mrk 207 • |
NGC 4384 ist eine Spiralgalaxie vom Typ Sa/P im Sternbild Ursa Major. NGC 4384 wurde am 2. April 1791 von Wilhelm Herschel entdeckt. Am 10. August 2000 wurde von Migliardi mit SN 2000de eine Supernova vom Typ Ib in dieser Galaxie entdeckt.[3][4][5]
Quellen
- ↑ a b Searching NED for object "NGC 4384*". In: NASA/IPAC Extragalactic Database. Abgerufen am 5. Oktober 2008.
- ↑ a b c d e Revised NGC Data for NGC 4384. In: SEDS. Abgerufen am 20. Juni 2008 (englisch).
- ↑ NASA/IPAC Extragalactic Database
- ↑ List of Supernovae beim Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics
- ↑ Atlas of Supernovae bei www.supernovae.net